κηροχυτέω-ῶ

κηρόχυτος

κηρόω-ῶ
κηρό·χυτος, ος, ον [ῠ]
1 façonné en cire fondue, Anth. 12, 183 ||
2 modelé en cire, Castor. (Ath. 455a).
Étym. κηρός, χυτός.