λαϐρόσυτος

λαϐρότης

λαϐροφαγέω-ῶ
λαϐρότης, ητος (ἡ) [Ῠ] voracité, avidité, intempérance, Muson. (Stob. 166, 20); Ath. 310f, etc.
Étym. λάϐρος.