λάχανον
λαχανόπτεροςλάχανον, ου
(τὸ)
[ᾰᾰ]
1 légume, plante potagère,
Plat. Rsp.
372c ;
Dém. 1225, 14 ;
Th. H.P.
7, 1, 2, etc. ; λάχανα ἄγρια, Ar.
Th. 456, etc.
plantes potagères non cultivées ||
2 au
pl. τὰ λάχανα, Ar. Lys. 557 ; Alex. (Com. fr. 3, 403)
etc. marché aux légumes.
Étym.
λαχαίνω.