λάγνιος

λάγνος

λάγνως
λάγνος, ος, ον, libertin, débauché, T. Locr. 104e ; Arstt. H.A. 6, 21, etc. ||
Sup. λαγνίστατος, Arstt. l. c. ; Clém. 222 ||
E Fém. gén. λάγνης, Anaxandr. (Com. fr. 3, 199).
Étym. cf. λαγών.