λαγωφόνος

λαγώχειλος

λάδανον
λαγώ·χειλος, ος, ον [ᾰ] qui a un bec-de-lièvre, c. à d. la lèvre fendue, Gal. 1, 362 e.
Étym. λαγώς, χεῖλος.