λαγωοφόνος

λαγώπους

λαγώπυρος
λαγώ·πους, ους, ουν, gén. ποδος, aux pieds de lièvre, d’où subst. ὁ λ. perdrix blanche, oiseau, Plin. H.N. 10, 68 ; ou pied de lièvre, sorte de trèfle, Diosc. 4, 17 ; Gal. 13, 201.
Étym. λαγώς, πούς.