Λακέρεια

λακέρυζα

Λακετανοί
λακέρυζα, ης (ἡ) qui crie, en parl. de la corneille, Hés. O. 745 ; Ar. Av. 609, etc. ; d’une chienne, Poèt. (Plat. Rsp. 607b) ||
E Masc. postér. λακέρυζος, Anth. 9, 317.