λακκοπρωκτία

λακκόπρωκτος

λάκκος
λακκό·πρωκτος, ου (ὁ) infâme débauché, Ar. Nub. 1330 ; Céphisod. (Ath. 689f).
Étym. λάκκος, πρωκτός.