λαπάσσω
λαπάττωλαπάσσω, att.
-άττω (f.
άξω, ao.
ἐλάπαξα, pf.
inus. ; pass. ao. ἐλαπάχθην, pf. λελάπαγμαι) [λᾰ]
1 vider, évacuer :
τὴν γαστέρα, Hpc. 39, 24, rendre le
ventre vide ; au pass. être vidé, évacué,
Arstt. Probl.
23, 39 ; abs.
se décharger, s’ouvrir, en parl. d’une
tumeur, Hpc. 151a ||
2 piller, saccager (une
ville) Eschl. Sept. 47, etc. ||
E λαπάσσω, Hpc. 151a, etc. ; λαπάττω,
Arstt. Probl.
23, 39.
Étym.
λαπαρός.