λάθριος
λαθρίωςλάθριος, ος, ον,
c. λαθραῖος,
Plat. com. 2-2, 615
Mein. ; Mén. 4,
231 Meineke ; Bion 15, 6 ; Call. Ap. 104, etc. ;
Anth. 9, 554,
etc. ; ἡ λαθρίη, propr. « celle qui se cache » (Aphroditè)
en parl. d’amours clandestines,
Anth. 6, 300 ||
E Fém. ion. -ίη, Anth. l. c. ; Man. 6, 207.