λειμώνιον

λειμώνιος

λειμωνίς
λειμώνιος, α, ον, de prairie, Eschl. Ag. 560 ; Soph. Aj. 601 ; Arstt. H.A. 5, 27 ; Th. H.P. 6, 3, 1, etc.
Étym. λειμών.