λεπτοσχιδῶς

λεπτότης

λεπτοτομέω-ῶ
λεπτότης, ητος ()
1 ténuité (de l’air) Plat. Tim. 58b ; Arstt. Cæl. 3, 5, 3, etc. ; au pl. Arstt. H.A. 2, 17, 13 ||
2 gracilité, maigreur, Plat. Leg. 646b ||
3 finesse, délicatesse, p. opp. à πάχος, Plat. Rsp. 523e, etc. || fig. finesse, subtilité (d’esprit) Ar. Nub. 153 ; Luc. Bis acc. 2.
Étym. λεπτός.