λευκάνθεμον

λευκανθής

λευκανθίζω
λευκ·ανθής, ής, ές :
1 à fleur blanche, Nic. Th. 530 ||
2 fig. blanchi, blanc, Pd. N. 9, 23 ; Soph. O.R. 752 ; Anth. 12, 165.
Étym. λ. ἄνθος.