λευχηπατίας

λεύω

Λέχαιον
λεύω (f. λεύσω, ao. ἔλευσα, pf. inus. ; pass. f. λευσθήσομαι, ao. ἐλεύσθην, pf. inus.) lapider, Thc. 5, 60 ; Eur. El. 328 ; au pass. Soph. O.C. 435, Eur. I.A. 1350 ; Jos. c. Ap. 2, 27.
Étym. Étymol. inconnue.