λίχνος
λιχνοφιλάργυροςλίχνος, η, ον :
I gourmand, friand
(propr. lécheur) Xén. Mem. 1, 2, 2 ; Plat.
Rsp. 354b ; Plut. M. 3a, etc. ||
II fig.
1 avide, qui convoite,
Plat. Rsp.
579b ;
Call. fr. 107 ;
Anth. 12, 106 ;
avec le gén. Mén. (Com. fr. 4, 226) ||
2 curieux, Eur. Hipp. 913 ||
Cp. -ότερος, Sophr.
(Ath. 89a) ; sup. -ότατος, Arstt. H.A. 8, 4 ||
E Fém. -ος, Eur. l. c.
Étym.
λείχω.