λιμήν

λιμηρός

λίμνα
λιμηρός, ά, όν [] affamé, d’où pauvre, misérable, Thcr. Idyl. 10, 57 ; Anth. 7, 546 ; Alciphr. 1, 9 ; en parl. de la v. lacédémonienne d’Épidaure, Thc. 4, 56 ; 6, 105 ; 7, 26, etc.
Étym. λιμός.