λινόζευκτος

λινόζωστις

λινοθήρας
λινό·ζωστις, εως et ιδος (ἡ) [λῐ] mercuriale, plante, Hpc. 653, 52, etc. ; Arstt. Plant. 2, 6, 10 ||
E Gén. -εως, Gal. 14, 760, etc. ; -ιδος, Gal. 19, 96 ; acc. -ιν, Gal. 19, 146.
Étym. λ. ζώννυμι.