λιθογόνος

λιθόδενδρον

λιθοδερκής
λιθό·δενδρον, ου (τὸ) [ῐ] propr. « arbre-pierre », c. à d. corail, zoophyte arborescent, Diosc. 5, 139.
Étym. λ. δένδρον.