λογχοποιός

λογχοφόρος

λογχόω-ῶ
λογχο·φόρος, ος, ον, porteur de lance, Eur. Hec. 1089 ; ὁ λ. Ar. Pax 1294 ; Xén. Cyr. 2, 1, 5, soldat armé d’une lance.
Étym. λ. φέρω.