λυμαντήρ

λυμαντήριος

λυμαντής
λυμαντήριος, α, ον [ῡ] nuisible, funeste, Eschl. Pr. 991 ; τινος, Eschl. Ag. 1438, pour qqn ou qqe ch.
Étym. λυμαντήρ.