λυσσαίνω

λυσσαλέος

λυσσάς
λυσσαλέος, α, ον []
1 atteint de la rage, furieux, A. Rh. 4, 1393 ||
2 qui se manifeste par des accès de fureur, Man. 4, 539.
Étym. λύσσα.