λυσσομανέω-ῶ

λυσσομανής

λυσσομανία
λυσσο·μανής, ής, ές [ᾰ]
1 enragé, furieux, Anth. 11, 232 ||
2 qui appartient à une personne furieuse, Anth. 6, 219.
Étym. λύσσα, μαίνομαι.