Μαχλαῖοι

μαχλάς

μαχλάω-ῶ
μαχλάς, άδος [ᾰδ] adj. f. lascive, d’où subst. femme lascive, Anth. 5, 105, 302 ; fig. μ. χαίτη, Nonn. Jo. 12, v. 3, chevelure luxuriante ; cf. Anth. 9, 443, etc.
Étym. μάχλος.