μαγάδη

μαγαδίζω

μαγάδιον
μαγαδίζω [ᾰᾰ]
1 jouer de la flûte μάγαδις, Théophile com. (Ath. 635a) ||
2 accompagner à l’octave, t. de mus. Arstt. Probl. 19, 18.
Étym. μάγαδις.