μακρόθριξ

μακροθυμέω-ῶ

μακροθυμία
μακροθυμέω-ῶ []
1 avoir de la longanimité : ἐπί τινι, NT. Matth. 18, 26 ; Luc. 18, 7, à l’égard de qqn ||
2 être persévérant, Plut. M. 593f.
Étym. μακρόθυμος.