μάκτρα
μακτρισμόςμάκτρα, ας
(ἡ)
I instrument pour pétrir
ou masser, d’où :
1 huche, pétrin,
Ar. Ran.
1159 ; Xén.
Œc. 9, 7
||
2 mortier pour broyer des
drogues, Nic. Th. 708 ||
II lieu où l’on masse,
baignoire, Eup. 2-1,
480 Meineke ; Pol. 30, 20, 3.
Étym.
μάσσω.