Μάνις

μανιώδης

μανιωδῶς
μανιώδης, ης, ες []
1 pass. semblable à un fou, déraisonnable, insensé, Thc. 4, 39 ; Xén. Mem. 4, 1, 3, etc. ; τὸ μανιῶδες, Eur. Bacch. 229, folie ||
2 act. qui rend fou ou furieux, Diosc. 4, 69.
Étym. μανία, -ωδης.