Μάνλιος

μάννα

μαννάριον
μάννα [νᾰ]
1 ἡ μ. grain d’encens, Diosc. 1, 74 ||
2 ἡ μ. Sib. 7, 149 ; ou τὸ μ. Spt. Num. 11, 7, etc. la manne des Israélites ||
E Ion. μάννη, Sib. 7, 149.