μαψιτόκος

μαψυλάκας

μάω
μαψ·υλάκας, ου, adj. m. qui bavarde à tort et à travers, Pd. N. 7, 105 ||
E Fém. acc. -άκαν, Sapph. fr. 28 Bgk (conj. p. μαψυλάκταν).
Étym. μάψ, ὑλάσσω.