μαργόομαι-οῦμαι

μάργος

μαργοσύνη
μάργος, η, ον, déréglé, c. à d.
1 insensé, fou, furieux, Od. 16, 422 ; 23, 11 ; Pd. O. 2, 106 ; Eschl. Pr. 883, etc. ; Eur. H.f. 1083 ; Plat. Leg. 792e ||
2 insolent, présomptueux, orgueilleux, Hom. Ep. 4 ; Hés. (Ath. 428c) ||
3 impudique, libertin, Thgn. 581 ; Eur. El. 1027 ||
4 glouton, vorace, Od. 18, 2 ; subst. τὸ μάργον, Eur. Cycl. 310, voracité ||
E Fém. -ος, Plat. l. c.
Étym. pré-grec.