μαρμάρεος

μαρμαρίζω

μαρμάρινος
μαρμαρίζω, [ᾰρι]
1 briller, resplendir, Pd. fr. 88 ||
2 être dur comme du marbre, DS. 3, 12 ||
E Seul. part. prés. fém. μαρμαρίζουσα, DS. l. c. ; acc. pl. dor. μαρμαριζοίσας, Pd. l. c.
Étym. μάρμαρος.