μάρτυς

1 témoin, Hh. Merc. 372 ; Hés. O. 369 ; Att. ; ἄμμιν μάρτυς ἔστω Ζεύς, Pd. P. 4, 297, que Zeus nous soit témoin ; μάρτυρά τινα ποιεῖσθαι, Thc. 4, 87, prendre qqn à témoin ; joint à un subst. plur. neutre : μάρτυρα ποιεῖσθαι τὰ ἔπη, Paus. 9, 29, 2, attester les paroles dites ; μάρτυρας καλῶ θεούς, Soph. Tr. 1248, j’en atteste les dieux ; μάρτυρας παρέχεσθαι, Plat. Gorg. 471e ; Dém. 829, 20, etc. produire des témoins ; μάρτυρα παράγεσθαι, Plat. Leg. 836c, ou ἐπάγεσθαι, Plat. Lys. 215c ; μάρτυρι χρῆσθαί τινι, Arstt. Rhet. 1, 15, 13, faire paraître qqn comme témoin ; μαρτύρων ἐναντίον, Ar. Eccl. 448 ; ἐν μάρτυσι, Plat. Conv. 175e, par devant témoins ||

2 particul. témoin de Dieu, martyr, NT. Ap. 22, 20 ; Hebr. 12, 1, etc. ||