Μαθθαῖος

μάθος

μαθών
μάθος, εος-ους (τὸ) [ᾰ] ion.
1 c. μάθησις, connaissance, science, expérience, Ar. fr. 645 ; p. opp. à πάθος, Eschl. Ag. 177 ||
2 habitude, coutume, Hpc. 592, 50 ; 642, 49.
Étym. μανθάνω.