ματέω

μάτη

μάτην
μάτη, ης () [] chose vaine ; p. suite, sottise, folie, d’où égarement, Soph. fr. 788 ||
E Dor. μάτα, Soph. l. c.
Étym. Étymol. inconnue.
μάτη, ης () c. μάτος, Eschl. Suppl. 820.