μεγαλώνυμος
Μεγαλώνυμοςμεγαλ·ώνυμος, ος, ον
[ᾰῠ]
I act. qui donne un grand renom, Soph. Ant. 148 ||
II pass.
1 qui a un grand nom,
glorieux, illustre, Ar. Th. 315 ||
2 t.
d’arithm. μεγαλωνυμώτερος,
Jambl. Nicom.
ar. 12b, etc. qui a un plus
grand dénominateur.
Étym.
μ. ὄνομα.