μελανέω-ῶ
μελάνζωνοςμελανέω-ῶ (seul.
prés. et impf.) [ᾰ] devenir noir, se noircir, Arat. 836 ; A. Rh. 4, 1574 ||
E Impf. épq. 3 sg. μελάνει ;
part. prés. nom.
fém. μελανεῦσα, Anth. 5, 121 ; Arat. 817 ; acc. m. μελανεῦντα,
Call. Ep.
55, 1.
Étym.
μέλας.