μελεΐζω

μελέϊνος

μελεϊστί
μελέϊνος, η, ον [ῐ] de frêne, Th. H.P. 5, 7, 8 ||
E Dans les inscr. att. à côté de μελέϊνος, on trouve la forme μελίϊνος, CIA. 2, add. 834 b, 2, 19 (329 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 15, 4.
Étym. μελία.