μελέτημα

μελετηρός

μελετητέον
μελετηρός, ά, όν :
1 qui aime l’exercice ou l’étude, Xén. An. 1, 9, 5 ||
2 μ. συνουσίαι, Philstr. 527, sociétés où l’on s’exerce ||
Sup. -ότατος, Xén. l. c.
Étym. μελετάω.