μελιτόεις-οῦς

μελιτοπώλης

Μέλιτος
μελιτο·πώλης, ου (ὁ) [ῐ] marchand de miel, Ar. Eq. 853 ; Antiph. (Com. fr. 3, 68).
Étym. μέλι, πωλέω.