Μεναίχμειος

μεναίχμης

Μέναιχμος
μεν·αίχμης, ου (ὁ, ἡ) à la lance ferme, inébranlable, Anacr. 74 ||
E Dor. μεναίχμας [ᾱ] Anth. 6, 84.
Étym. μένω, αἰχμή.