Μενεδάϊος

μενεδήϊος

Μενέδημος
μενε·δήϊος, ος, ον, qui soutient l’effort de l’ennemi, Il. 12, 247 ; 13, 228 ||
E Dor. μενεδάϊος [ᾱ] Anth. 7, 208.
Étym. μένω, δήϊος.