μεσόζευγμα

μεσόθεν

μεσόθι
μεσόθεν, adv. du milieu, T. Locr. 95d ||
E Poét. μεσσόθεν, Parmén. (Plat. Soph. 244e) ; A. Rh. 1, 1168 ; avec le gén. Anth. 9, 661.
Étym. μ. -θεν.