μεστότης

μεστόω-ῶ

Μέστριος
μεστόω-ῶ, remplir : τινος, Arstt. H.A. 9, 37, etc. de qqe ch. ; fig. Soph. Ant. 280 ; au pass. être rempli de, être plein de, Soph. El. 713 ; Plat. Leg. 649b, 713c, etc.
Étym. μεστός.