μεσῆλιξ

μεσημϐρία

Μεσημϐρία
μεσ·ημϐρία, ας ()
1 le milieu du jour, midi : ἐν μεσημϐρίᾳ, Thc. 6, 100 ; Xén. Hell. 5, 4, 40 ; ἅμα μεσημϐρίᾳ, Xén. Hell. 5, 3, 1 ; τῆς μεσημϐρίας, Ar. Vesp. 500, à midi ; μεσαμϐρίης, Hdt. 3, 104 ou τῇ μεσαμϐρίῃ, Hdt. 3, 104, m. sign. ||
2 le midi, le sud, Hdt. 1, 6 et 142, etc. ; Xén. Cyr. 1, 1, 5 ; Hdn 2, 11, 16 ||
E [] A. Pl. 369. Ion. μεσαμϐρίη, Hdt. 4, 93 ; 6, 33 ; 7, 108.
Étym. μέσον ἆμαρ.