μεταϐλητέον

μεταϐλητικός

μεταϐλητός
μεταϐλητικός, ή, όν :
1 changeant, Th. C.P. 6, 10, 2 ; en parl. d’animaux : nomade, Arstt. H.A. 1, 1 ||
2 qui peut produire un changement, Arstt. Metaph. 4, 2, 2 ||
3 qui concerne les échanges : ἡ μεταϐλητική (s. e. τέχνη) Plat. Soph. 223d ; Arstt. Pol. 1, 6 et 7, ou τὸ μεταϐλητικόν, Plat. Soph. 219d, 224d, l’art des échanges, du commerce ||
E Dor. μεταϐλατικός [λᾱ] Philol. B 21, p. 418, 7 (Stob. Ecl. phys. 1, p. 422).
Étym. μεταϐλητός.