μεταχέω

μεταχθόνιος

μετάχοιρον
μετα·χθόνιος, α, ον :
1 qui est sur terre parmi les mortels, Nonn. Jo. 20, 81 ||
2 qui est sur la terre ferme, A. Rh. 4, 1269.
Étym. μ. χθών.