μετάτροπος
μετατρωπάω-ῶμετάτροπος, ος,
ον :
1 retourné, changé,
Eschl. Pers.
942 ; Eur.
El. 1148 ;
Ar. Pax
945 ; Call.
Del. 99 ;
ἔργα μετάτροπα, Hés. Th. 89, représailles, propr. «
actions réciproques » ||
2 changeant, inconstant,
Nonn. Jo.
3, 83.
Étym.
μετατρέπω.