μεθόριος
μεθορκόω-ῶμεθ·όριος, α, ον, qui
forme frontière, limitrophe, Thc.
2, 27 ; 4,
56 ; Plut. Crass. 22 ; subst. τὰ μεθόρια,
Thc. 2, 18 ;
Xén. Cyr.
1, 4, 16, etc.
les frontières ; fig. μεθόρια φιλοσόφου τε καὶ πολιτικοῦ, Plat. Euthyd. 305c, ligne de
démarcation entre le philosophe et l’homme d’État ; au sg. τὸ μεθόριον,
Plat. Leg.
878b,
m. sign. ; fig.
Arstt. G.A.
5, 1, 9, etc. ; ἡ μεθορία
(s. e. γῆ
ou χώρα) le
territoire limitrophe, Plut. Crass. 22 ||
E Fém. -ος, Phil. 2, 622.
Étym.
μετά, ὅρος.