μεθημοσύνη

μεθήμων

μεθιᾶσι
μεθ·ήμων, ων, ον, gén. ονος, qui laisse aller, qui néglige, gén. Anacr. 61, 17 ; abs. négligent, nonchalant, Il. 2, 241 ; Od. 6, 25.
Étym. μεθίημι.