μετοικέω-ῶ

μετοίκησις

μετοικία
μετοίκησις, εως (ἡ) émigration, Plat. Leg. 850a, Phæd. 117e ; en parl. de l’âme, migration, Plat. Ap. 40c.
Étym. μετοικέω.